400 વર્ષ જૂના મંદિર શ્રી ગેડિયા કાળીયા ઠાકરની જગ્યાનો ઈતિહાસ

રવિદાસ બાપુ ગાદીએ આવ્યા પછી તેમના ઘરે ભગવાનદાસ બાપાએ કહેલું કે દીકરાનો જન્મ થશે. બાપુના કહ્યા પ્રમાણે દીકરાનો જન્મ થયો. તેમનું નામ જીવીદાસજી રાખવામાં આવ્યું. તેમની જન્મ તા: ૩-૯-૧૯૨૦ છે.

ત્યાર પછી ભગવાનદાસજી બાપાનો ટુકડો સંવત ૧૯૭૭ની સાલમાં કર્યો ત્યાર પછી ભગવાનદાસજી બાપુમાં જમનામાનો ટુકડો સંવત ૧૯૯૦નાં પહેલા વૈશાખ સુદ-૧૩ને શુક્રવારના રોજ ટુકડો મહંતશ્રી રવિદાસજી બાપાએ કર્યો હતો. રવિદાસ બાપુને જૂની સલાહમાં માતાજીનો એટલે જમનામાનો બહુ ટેકો હતો. તે પણ ભગવાનદાસજી પાછળ દેવલોક પામ્યા હતા. તે વખતે રવિદાસજીએ ટુકડો કર્યો હતો. એ વખતે એવો પ્રસંગ બન્યો કે પહેલી જ પંગતે બસો મણ શીરો ખલાસ થઈ ગયો. પીરસનાર દોડતો આવ્યો અને અગ્રેસરને કહ્યું કે, બસો મણ શીરો ખલાસ થઈ ગયો અને આ કરતાં હજુ ચાર ગણા માણસો બાકી છે. આ સાંભળી સૌ ગભરાયા અને ભોલ્યા: પૂ સુખડીની બે ચાચરી ભરી છે. એક સાંઈઠ મણની બીજી ચાલીશ મણની છે. તેમાંથી પીરસવા માંડો. ત્યારે પીરસનારે કહ્યું કે, સુખડી પ્રસાદીની છે અને ઠાકોરજીને થાળ ધરાવ્યો નથી. તે વખતે આરતીનો સમય હતો.

રવિદાસ બાપુ આરતીની શરૂઆત કરતાં હતા ત્યાં બે માણસ એકદમ દોડતાં ગયા ને કહ્યું કે, સુખડીનો થાળ ઠાકોરજીને ધરાવી લો કારણ કે માલનો તુટો આવ્યો છે. એટલે સુખડી પીરસવા સિવાય બીજો કોઈ ઉપાય નથી. એટલે રવિદાસજી કહે હવે તો થાળે થાળ એ તો ઠાકોરજી લાજ રાખશે અને સુખડી પીરસાણી. ચાલીસ મણની તો ચાચર જોતજોતામાં ખલાસ થઈ ગઈ. પછી બીજી ચાચરમાં પણ આશરે પંદર મણ જેટલી સુખડી રહી અને માદાસ અડધું જમ્યા વગર બાકી હતું. ત્યારે રવિદાસજી આરતી કરી રહ્યા હતા. ત્યારે માણસે આવી ખબર આપી કે બાપા સુખડી આશરે પંદર મણ જેટલી રહી છે અને માણસો અડધા જમ્યા છે અને અડધા હજુ બાકી છે.

જય કાળવાનાથ કહી રવિદાસજી ચાચર પાસે ગયા અને પોતાની ચાદરનો છેડો ચાચર ઉપર ઢાંક્યો અને સુખડીના સુંડલે સુંડલા ભરવા માંડયા. તમામ માણસો જમી પરવારીને ચાલ્યા ગયા અને પીરસનારે જોયું તો સુખડી તેટલી ને તેટલી જ રહી હતી. આ ચમત્કાર જોઈ પીરસનાર ચોંકી ઊઠયા કે બાપાએ આ શું કર્યું?

વહાલા વાચકો, આવા સંતો કળિયુગમાં પણ ગેડિયાની ગાદીએ થયાં છે. ત્યાર પછી બાપા રવિદાસજીએ ઘણો સમય ઠાકોરજીની સેવાપૂજા કરી અને તેમને વૃદ્ધા અવસ્થા આવી ગઈ. એટલે તેમણે સંવત ૨૦૧૦ની સાલમાં એવો વિચાર કર્યો કે મારાથી ઠાકોરજીની સેવા થઈ શકતી નથી. તેમના છ પુત્રોને ભેગા કરીને કહ્યું કે, મારાથી ઠાકોરજીની સેવાપૂજા થઈ શકતી નથી. એટલે મારે જીવીદાસજીને ગાદી સોંપવી છે. જન્માષ્ટમી ઉપર એ સમયે જીવીદાસજીએ કહ્યું કે, મારે પુત્ર નથી એટલે મારે મારાથી નાનાભાઈ કાળીદાસજીના મોટા પુત્ર નારાયણદાસજીને ખોળે લેવો છે.

એ સમયે તેમના માતૃશ્રી બાલુમાએ કહ્યું કે, તારી નાની ઉંમર છે. તો તને ઠાકોરજી કાલે દીકરો આપશે. જીવીદાસજી બાપુએ તુરત જ જવાબ આપ્યો કે, ઠાકોરજી દીકરો આપશે તો ગાદીના વારસદાર તરીકે નારાયણદાસજી રહેશે. એટલે બધાએ રાજીખુશીથી નારાયણદાસજીને ખોળે લેવાની હા પાડી. સંવત ૨૦૧૦ની સાલમાં શ્રાવણ વદી-૮ આઠમના દિવસે ગાદી સોંપી તે વખતે નારાયણદાસજીને ખોળે બેસાડીને તિલક કર્યું. ત્યાર પછી રવિકાસજી બાપુ શાંતિથી ભક્તિમય જીવન વિતાવવા લાગ્યા. જીવીદાસજી બાપુ ગાદીએ આવ્યા પછી છ મહિના ગાદી ભોગવી સંવત ૨૦૧૧ના ફાગણ વદી-૧૧-ને રાત્રે કહ્યું કે, મારે સમાધિ લેવી છે. તો મારા કોટવાળને બોલાવો.

એટલે તેમના કોટવાળ પટેલ હરણિયા કુટુંબના પટેલ મૂળજીભાઈ કાળીદાસભાઈ હતા. તે ગેરહાજર હોવાથી મોટા કોટવાળ ઠાકરશીભાઈ કાળીદાસને બોલાવી લાવ્યા. એટલે જીવીદાસજીએ કહ્યું કે, આ તો મારા બાવાના કોટવાળ છે. મારે તો કોટવાળનું કામ છે. તેમને કહ્યું કે, મારે સમાધિ લેવી છે. શ્રીફળ જોઈએ છે. એટલે કહ્યું કે, અત્યારે શ્રીફળ ન હોય, તમારી નાની ઉંમર છે, એ વખતે જીવીદાસજીએ જવાબ આપ્યો કે ઘરમાં ટાંકુ ખોલો. તેમાં શ્રીફળ પડેલું છે. એટલે ટાંકુ ખોલતાં શ્રીફળ હતું. તે સમયે ઘરના બધા કલ્પાંત કરવા લાગ્યા. કોઈએ રજા આપી નહીં.

તે વખતે ખેરવાના સેવકો પણ હાજર હતા. કોઈએ તેમને રજા આપી નહીં. એ વખતે સંત કાશીગીરીજી હાજર હતા. ભાઈ પાંચ-પંદર દિવસ મોડું આપણું કામ થાય છે. તો એવી શું ઉતાવળ છે તો અગિયારસ તો કાયમ આવે જ છે. કાશીગીરીજીની આ માર્મિક ટકોર જીવીદાસજી બાપુ સમજી-ગયાં. આ મહાન સંતની વાત માન્ય રાખી પોતાના આવેલાં સ્વર્ગનાં વિમાન પાછા હટાવ્યા અને પછી પોતે સંવત ૨૦૧૧ના ચૈત્ર સુધી અગિયારસના * રોજ પોતે ખાટલા ઉપરથી નીચે ઊતરી આસન વાળી બેસી ગયાં અને તે સમયે કાશીગીરીજી મહારાજ તથા ખેરવાના સેવકો પાસેથી રજા લઈ રામનામ બોલતાં દેવલોક સિધાવ્યાં.

તેમની સમ્રાધિ ખેરવા ગામે દેવા જતાં હતાં તે પહેલાં ગેડિયાના રબારી નારાયણભાઈ રામસિંગભાઈ જ માલ ચારતા હતા ત્યાં ખેરવાના મારગે તેમને મળી અને દર્શન દીધા. ઘોડી ખેરવાના મારગે રવાના કરી. થોડો વખત જતાં  તેમની પાલખીનાં દર્શન થયાં. એટલે નારાયણભાઈની ઉંમર નાની હોવાથી તે બી ગયાં કે આ શું ? હમણાં તો મને મળીને ગયાં ને અત્યારે હું પાલખીનાં દર્શન કરું છું. આમાં સાચું શું? મને કાંઈ સાચી સમજણ પડતી નથી. સાંજે ઘેર આવીને તેમનાં પિતાજીને વાત કરી અને તેમના બાપુજીએ કહ્યું કે, એ તો સદાને માટે જીવતાં જ છે.

જીવીદાસજીને બે પુત્રો હતા. તેઓ પાંચ-પાંચ વર્ષની ઉંમરે બંને પુત્રોની અલગ સમાધિ માગીને સમાધિએ બેઠેલા છે, મોટા પુત્રનું નામ કરશનદાસજી તથા નાના પુત્રનું નામ બાલકદાસજી હતું. બંને ભાઈઓની બેરવા અખાડામાં અલગ સમાધિ છે.

ત્યાર પછી જીવીદાસ બાપુના પિતાશ્રી રવિદાસજી બાપુ પુત્રોનાં વિયોગે છ માસના પછી એટલે કે સંવત ૨૦૧૧ના રોજ બીજા ભાદરવા સુદ-૧૧-જળ ઝીલણી અગિયારસનાં દિવસે બપોરનાં સાડા અગિયારના સમયે દેવલોક પામ્યા. ને તેમનાં પાંચ પુત્રો તથા તેમના કાકા સુરદાસજીએ મળી તેમનો ટુકડો સંવત ૨૦૧૧ના આસો સુદ પુનમને સોમવારે કર્યો તથા નારાયણદાસજીને ગાદી તિલક કર્યું અને ગાદીએ બેસાડયા. ગાદી તિલક મોટા ગોરૈયાના મહંતશ્રી ડુંગરભારતી ગુરુ શ્રી રાજભારતીના હસ્તે કરવામાં આવ્યું.

ત્યારે નારાયણદાસજીની ઉંમર ૧૩ વર્ષની હતી. તેર વર્ષની ઉંમરે ઠાકોરજીની સેવાપૂજા કરતાં હતા. સંવત ૨૦૨૨ની સાલમાં જગ્યાનો બધો જ ભાર પોતાના હાથમાં આવ્યો. ત્યાં ઘણો સમય વિતાવ્યા બાદ તેમને સંવત ૨૦૪૦ના વૈશાખ સુદી-૧૧ને શુક્રવાર તા. ૧૧-૫-૮૪ થી વૈશાખ સુદ ૧૩ને રવિવાર તા.૧૩-૫-૮૪ સુધી ત્રણ દિવસ મહાવિષ્ણુ યજ્ઞનું આયોજન મહંત શ્રી નારાયણદાસજી બાપુના હસ્તે થયું હતું. તે સમયે તેમની ઉંમર ૪૧ વર્ષની હતી.

પંચકુડી મહા વિષ્ણુયજ્ઞ વિશે ભૂમિપૂજન ચૈત્ર વદી-૮ને સોમવાર તા. ૨૩-૪-૮૪ સવારે ૬ થી ૭-૩૦ કલાકે મહંત શ્રી નારાયણદાસ બાપુ તથા તેમનાં ધર્મપત્ની ગંગાબેનના હસ્તે કરવામાં આવ્યું હતું.

તે મહા વિષ્ણુયજ્ઞમાં ભરવાડ સમાજ તથા દરેક સેવકો તથા અઢારે કોમ આવી હતી. તેમાં મોટી જગ્યાઓના મહંતો પણ પધારેલાં હતાં. પાળિયાદ પીરાણાની જગ્યાના મહંતશ્રી અમરાબાપુ, વડવાળા દેવ દુધરેજની જગ્યાના મહંતશ્રી કલ્યાણદાસજી બાપુ, લાલજી મહારાજની જગ્યાના મહંતશ્રી તુલસીદાસ બાપુ, સીતાપુરની જગ્યાના મહંતશ્રી શિવરામબાપુ, ખરડાની જગ્યાના મહંતશ્રી, સુરજદેવળની જગ્યાના મહંતશ્રી હરિવલ્લભદાસજી તથા ભરવાડ સમાજની જગ્યાઓના ભક્તો પણ હાજર હતા. શ્રી ગેડિયાના ગ્રામજનો તથા સહકુટુંબના સહકારથી આ મહા વિષ્ણુયજ્ઞનું આયોજન થયું હતું.

ગેડિયા કાળવાનાથના મંદિરમાં ગામ ગેડિયાના હરિજનની ધજા ચડે છે તથા જે મહંત ગાદીએ હોય તેને ચાદર ઓઢાડવામાં આવે છે. તે પણ હરીજનભાઈઓ તરફથી ઓઢાડવામાં આવે છે અને ઠાકોરજીના કળશમાં તેમનાં આપેલ ભેટના પૈસા મૂકવામાં આવે છે.

ત્યાર બાદ જન્માષ્ટમીના દિવસે દરેક ભાઈઓની જે માનતાઓ હોય તે ત્યાર બાદ લેવામાં આવે છે, ત્યાં સુધી માનતાઓ સ્વીકારવામાં આવતી નથી.

મંદિરની અંદર જન્માષ્ટમીના દિવસે પાંચ શ્રીફળ હોમવામાં આવે છે. ત્યાર બાદ ઠાકોરજીને થાળ ધરાવવામાં આવે છે. તે થાળ આખા મગ તથા બાજરીનો ખીચડો બનાવવામાં આવે છે અને તે ખીચડાનું રંગાળુ જન્માષ્ટમીના દિવસે પહેલું ચડાવવામાં આવે છે. ત્યાર બાદ બીજી રસોઈ તૈયાર કરવામાં આવે છે.

થાળ ધરાવ્યા પછી જ હરિહરનો સાદ પડે છે તથા ફળાહારવાળાને ફળાહાર પણ આપવામાં આવે છે. જન્માષ્ટમી તથા અષાઢી બીજના દિવસે પીરસવામાં વર્ષોથી બંધારણવાળા રાજપરના ભરવાડ રામભગતના વંશ વારસો આજે પણ ઠાકોરજીની સેવા કરતાં આવે છે. ઘીની વાઢી તેઓના હાથમાં પહેલા લેવામાં આવે છે.

શ્રી ગેડિયા કાળવાનાથના મંદિરની સ્થાપનાને આશરે ૪૦૦ (ચારસો) વર્ષ થયેલ છે.

તેનો જૂનો ઈતિહાસ ટૂંકમાં હતો તેને લખતર તાલુકાના પેઢડા ગામના વતની સ્વ. શ્રી રાણા દેવુભા લધુભાએ ખૂબ મહેનત કરીને સંવત-સાલો તથા વિગતો મેળવીને કાળવાનાથની જગ્યામાં અઠવાડિયું રહીને ઉપરોક્ત ઈતિહાસ પૂર્ણ કરેલ છે. તે ચારણીય સાહિત્યકાર અને દેવી ઉપાસક હતા અને તેમને કાળવાનાથના ભજનો, છંદો અને દુહાઓ ગાયેલા છે.

કાળવાનાથની જગ્યાને ગુરુદ્વાર માનતા હતા અને તેમના પરમ ભક્ત હતા.